چرا انسان همیشه در سختی است؟

به گزارش «مبلغ» به نقل از ایکنا، آیه چهارم سوره بلد می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ: به راستى که انسان را در رنج آفریده‌ایم». طبق این آیه انسان در کبد خلق شده است. یکی از توصیفاتی که در مورد مطرح شده، همین کَبَد بودن است. کَبَد یعنی جایی که پر از رنج و سختی است، اصلاً خود تعریف دنیا یعنی جایی که پر از محدودیت و اصطکاک است. یعنی می‌توان گفت جایی که زندگی می‌کنیم سیاره رنج است.

علامه طباطبایی ذیل آیه «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ» می‌گوید این تعبیر که خلقت انسان در کَبَد است به ما می‌فهماند که مشقت از هر سو و در تمامی شئون زندگی بر انسان احاطه دارد و این معنا بر هیچ خردمندی پوشیده نیست که انسان در پی به دست آوردن هیچ نعمتی برنمی‌آید مگر آنکه خالص آن را می‌خواهد، خالص از هر سختی و دردسری، خالص در خوبی و پاکیزگی اما اختصاص و توصیف دنیا این است که هیچ نعمتی را به دست نمی‌آورد مگر با ناملایماتی و سختی. به عنان مثال وقتی می‌خواهیم یک لقمه غذا بخوریم باید ساعت‌ها وقت بگذاریم و غذا درست کنیم، وقتی می‌خواهیم استراحتی کنیم و سرمان را روی بالش بگذاریم باید مدت‌ها زحمت بکشیم، پول جمع کنیم خانه بخریم یا اجاره کنیم، هر عیش و لذتی که ما در دنیا می‌بریم قبلش پر از زحمت است، تازه آن چیزی که به دست می‌آوریم پر از انواع محدودیت‌هاست.

درک این آیه و توجه به این آیه به عنوان یک قانون و معیاری که در عالم هستی وجود دارد به ما می‌فهماند که نوع بشر درگیر این سختی‌هاست، چون گاهی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم که عده‌ای وجود دارند که در زندگی‌شان هیچ رنج و سختی ندارند، اما اینطور نیست، این عالم، عالم رنج است، آن چیزی که ما از لذت‌ها می‌خواهیم، لذت خالص و بدون دردسر در یک عالم دیگری وجود دارد که با تلاش و تحمل سختی‌ها در این دنیا به دست می‌آید. راحتی و آرامش و آسایشی که در دنیای دیگر منتظر انسان است، سختی‌های این دنیا را زودگذر و قابل تحمل می‌کند. به تعبیر دیگر می‌توان گفت، هزینه رسیدن به آسایشی که در دنیای دیگر منتظر انسان است، سختی‌هایی است که در این دنیا تحمل می‌کنیم.