مساله خشم و انباشت و رهاشدن یک لشکر انرژی
به گزارش «مبلغ» به نقل از روزنامه جام جم – خشم را باید ابتدا برای خودمان تعریف کنیم و نسبت به آن آگاه باشیم. خشم یک هیجان است که به‌عنوان مکانیسم حل‌مسأله از آن استفاده می‌کنیم.
خشم تکثیر انرژی و مجموعه‌ای از انرژی‌هاست که تمنای حل مسأله در انسان رفع نیاز‌های او است. ما انسان‌ها در پیش‌آهنگ خشم بابت تعارضی که در آن قرار می‌گیریم ناراحت می‌شویم، احساس می‌کنیم نیاز‌های ما دچار بحران شده و لشکر انرژی‌های خود را که اسمش خشم است برای خود در‌نظر می‌گیریم و آن را به سمت حل مسأله هدایت می‌کنیم و برای حل مسأله از آن استفاده می‌کنیم.
اما خشم قابل کنترل است؛ اول آن‌که وقتی انسان می‌تواند با هیجان خود صحبت و آن را رتبه‌بندی کند، می‌تواند به او کمک کند؛ دوم این‌که انسان‌ها وقتی دچار خشم می‌شوند باید پیامد‌های عصبی و نباتی خود را بررسی کنند. خوب است آدم‌ها شروع کنند و به این بپردازند که نشانه‌های هیجان‌شان چیست. برای مثال بالارفتن ضربان قلب، حرارت بدن، برافروخته شدن و… است.
انسان‌ها متوجه تاثیر اثرات خشم بر جسم و روح خود می‌شود و با این کار خودگویی انسان‌ها شروع می‌شود و افراد با خودشان صحبت می‌کنند که منبع آرامش است و می‌تواند فرد را از سمت خشم به سمت ناراحتی برگرداند. نکته بعد این که انسان بتواند نظم خود را حفظ کند. این یک پیش‌آهنگ است که هنگام خشم زیاد فرد نمی‌تواند این مهم را فراهم کند.