اشاره امام خمینی به آقا مجتبی تهرانی بعد از شهادت آقا مصطفی
روایت هایی از خاطرات ناگفته از زندگی آیت الله آقا مجتبی تهرانی، به تازگی تدوین شده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، محمدعلی عباسی اقدم نویسنده و پژوهشگر کتابی با عنوان «شمع محفل» دارد که دربرگیرنده روایتهایی از زندگی آیتالله آقامجتبی تهرانی است.
خاطره ای از این کتاب درباره دوستی آقامجتبی و آقامصطفی خمینی را در زیر می خوانید:
« از میان شاگردان بسیارش، دو شاگرد ویژه داشت که هر یک به نوعی برایش قابل احترام و مهم بودند. یکی «سیدمصطفی» پسر بزرگش بود و نور چشمش و دیگری «شیخ مجتبی» پسر دوست نزدیک و صمیمیاش میرزا عبدالعلی تهرانی. مصطفی و مجتبی هر دو گل سر سبد شاگردان حاج آقا روح الله در حوزه علمیه قم بودند.
سیدمصطفی با طرح اشکالهای پی در پی، اجاق جلسات درس خارج فقه پدر را داغ داغ نگه میداشت و شیخ مجتبی تهرانی نیز با دقت و فهم عمیق مطالب، حاج آقا روح الله را سر ذوق و شوق میآورد.
دوستی و رفاقت این دو شاگرد تیزفهم، رفته رفته در همین جلسات درس شکل گرفت و ریشه دواند و این دوستی و رفاقت به قدری گل کرد که وقتی در اول آبان ۱۳۵۶ به یکباره شمع زندگی آقا سید مصطفی خاموش شد، آیتالله خمینی (ره) در مقام تسلی به دوستان نزدیکش گفت: «اگر مصطفی نیست، مجتبی هست».»