اول این پنج تا کار را انجام دهید، سپس هرچقدر دلتان خواست گناه کنید

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:

گناه کبیره انجام داده‌ام و به شدت پشیمانم لطفا من را راهنمایی کنید. اینکه انسان متوجه گناه وخطای خودش نسبت به خالق و پروردگارش بشود خودش بزرگترین موفقیت و بهترین سعادتی است که نصیب او شده و بدون شک خود همین توجه مقدمه بسیاری خوبی برای برداشتن قدمهای بعدی می باشد کسی که در یک فضای تاریک قرار گرفته باشد کوچکترین روزنه از از نور می تواند بزرگترین دستگیر امید برای او باشد تا بدینوسیله راه خروج از این تاریکی و گمراهی را پیدا نماید بنابراز یک طرف با درخشش نور امید در قلب بدنبال راهی بسوی نجات و از یک طرف شیطان برون و هوای نفس درون که مشاهده می کند درحال از دست دادن صید شکار خود می باشند بیکار نخواهد نشست و مرتب در حال ایجاد وسوسه والغاء کردن افکار نامطلوب می باشند تا نگذارد از این تاریکی رهایی یابد.

تصور معاصی و گناهان در ذهن خود بزرگ‌ترین مقدّمه برای رسیدن به عملی است که دارای عواقب زشتی است و نیز همچون قدم گذاشتن در دالانی است که انتهای آن میدان وسیعی از گناه و معصیت را در مقابل انسان به ارمغان می‌آورد.اگرکسی در ذهن مرتّب کشتن شخص مؤمن و متدینی را طرح‌ریزی کند و یا در ذهن مرتب سرقت و دزدی از اموال مردم را نقشه‌ریزی نماید و غیره چه نتیجه‌ای برای شخص غیر از دخالت درحق مردم خواهد داشت؟ چیزی به جزتحریک و تشویق ورود به گناه و خلاف بیشتر را در پی ندارد و مقدمه گناه چیزی است که هر مؤمنی واجب است از آن پرهیز کند. در خبری چنین نقل شده است که حضرت عیسی بن مریم به پیروانش فرمود همانا جناب موسی بن عمران قومش را از زنا نهی می کرد ولی من شما را از تصوّر زنا نیز نهی می‌کنم چون تصوّر زنا همانند روشن کردن شعله‌های آتش در زیر ساختمان شما است که اگر خود آتشش به شما ضرر نرساند.ولی دود وسیاهی آن همة خانة شما را فرا خواهد گرفت.

بنابراین تصور و نقشه‌کشی و طرّاحی گناه در ذهن گرچه ممکن است به منزلة گناه خارجی نباشد ولی اثر و پی‌آمد‌های منفی آن چنان زشت خواهد بود که آلودگی وانحرافش تمام ساختمان فکری و روحی شخص را سیاه می‌کند و دود آن در تمام شریان‌های وجود شخص جاری می‌شود. هرانسانی اگر اراده کند هر کاری را می تواند انجام دهد همانطور که بسیاری از انسانهای گناه کار و خطا کار بوده اند که یک مرتبه از تمام گناهان گذشته خود توبه کرده و به آغوش رحمت و مغفرت الهی بر گشته اند و خداوند هم آنها را قبول کرد.وازتقصیرات گذشته آنها گذشته است همانطور که در قرآن کریم به بندگان خطا کارش فرموده است: « قُلْ یا عِبادِی الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (زمر/۵۳) ای رسول گرامی ما به همه بندگان گناه کار من بگو گرچه با گناه و معصیت برخویشتن خود ظلم روا داشته و در انجام گناه اسراف را پیش گرفته اید ولی هرگز از رحمت و مغفرت پروردگارتان نا امید نشوید که همانا خداوند مهربان و آمرزنده همه گناهان شما است.

شخص گناهکاری به امام حسین (ع) عرضه داشت ای پسر رسول خدا من انسانی آلوده و گناه کار هستم ؛ قدرت بر ترک گناه ندارم مرا راهی بیاموز. آن حضرت به او فرمودند :پنج کار را در نظر بگیر و به آنها عمل کن بعد هر گناهی که خواستی انجام بده و هیچ اشکالی ندارد.

اول: هرگز روزی و رزق پروردگار را نخور بعد هر چه می خواهی گناه کن.

دوم: از ملک و سلطه خدایت خارج شو بعد هر چه میخواهی گناه کن.

سوم: هر گاه خواستی گناه کنی مکانی را انتخاب کن که خداوند در آن مکان نباشد تا تو را درحال گناه ببیند بعد هر چه خواستی گناه کن.

چهارم: هر گاه فرشته مرگ و عزرائیل برای گرفتن جان و قبض کردن روحت آمد اگر می توانی او را از خودت دور کن بعد هر چه میخواهی گناه کن.

پنجم: آنگاه که مالک دوزخ و فرشتگان عذاب تو را بسوی دوزخ می کشند اگر میتوانی از دست آنها خودت را رها کن بعد هر چه میخواهی گناه کن.

بنابراین اگرحضرتعالی و همه بندگان معصیت کار خداوند به این جملات حکیمانه و عالمانه امام حسین(ع) گوش جان بسپارند و کمی از خود اراده در عمل به خرج دهند به راحتی می توانند خویشتن را از چنگال و دام این صیاد بی رحم نجات داده و به سعادت دنیا و آخرت برسند.

برای ترک گناه و آلوده نشدن به معصیت توجه به نکاتی که درحقیقت راهکار ترک گناه است لازم می باشد:

۱- فکر واندیشه درباره عاقبت گناه. اگر انسان قبل از اینکه مرتکب گناه شود قدری بیاندیشد که گناه ممکن است چند لحظه لذّت کاذب و زود گذر داشته باشد، اما خشم و غضب الهی و محرومیت از فیض حق را به همراه دارد گناه سبب کوتاهی عمر می شود چنان که امام صادق(علیه السلام) فرموند: کسانی که بر اثر گناه می میرند بیشتر از کسانی هستندکه با اجل ومرگ طبیعی می میرند. گناه پایانی جز نکبت و رسوایی ندارد .چنانکه امام باقر(علیه السلام) فرمودند: « مَا مِنْ نَكْبَةٍ تُصِیبُ الْعَبْدَ إِلَّا بِذَنْبٍ » (هر نکبت و رسوایی که بر سرانسان بیاید از رهگذر گناه است).

۲-تقویت اراده وتصمیم برترک گناه .انسان به نقطه ای خواهد رسید که از گناه بیزار ومتنفر می شود. دراین مسیر توسل به اهل بیت، و گریه برحضرت حسین(علیه السلام)، ونماز اول وقت، و نماز شب، و دیدارپاکان و به ویژه یاد خدا بسیار موثر است.

هر زمان هر کس مورد حمله وسوسه های شیطانی از رسانه ها، و فیلم ها و ماهواره ها قرار گرفت، راه مبارزه توجه به آیات قرآن و فرهنگ انبیا وائمه طاهرین است که همه اینها حق است، و ضد آنها وسوسه، با توجه به عمق آیات و روایات و روش پاکان و اولیاء خدا وسوسه دفع می شود.

۳- اگر انسان بداند که شیطان دشمن قسم خورده انسان است و شیطان گناه را زیبا و جذاب جلوه می دهد تا انسان را به گناه آلوده کند اما هرگز چنین قدرتی را ندارد که انسان را مجبور به گناه کند و هرگز نباید از شیطانی که دشمن انسان است امید ودلسوزی داشته باشید هرگاه شیطان شما را به گناه دعوت نمود بدانید که می خواهد ضربه ای به شما بزند.

۴- درآن لحظه ای وسوسه گناه برای انسان رخ می دهد اگر به عذاب هایی که برای گناهکاران پیش بینی شده است دقت کند به آسانی دچار گناه نمی شود. و بداند هر گناهی او را از خدا دور می کند و دوری از خدا انسان را از عزت و سعادت دور می کند وهیچ عاقلی به خاطر چند لحظه لذت کاذب و زودگذر این همه پیامدهای منفی را برای خود فراهم نمی سازد.

۵- ذکر ویاد خدا مانند نماز و قرآن و دعا در این لحظه های حساس که شیطان به گناه دعوت می کند بسیار کارساز خواهد بود، چون ذکر خدا انسان را از گناه باز می دارد،سعی کنید بعد ازنمازصبح سوره مبارکه یس را مرتب بخوانید و با مناجات ۱۵ گانه امام سجاد(علیه السلام) خصوصاً مناجات الشاکین همدم باشید.

۲-یكی از غرایز طبیعی و فطری هر انسانی عبارت از غریزه جنسی یا شهوت است، عده‌ای چنین می‌پندارند كه غریزه جنسی زیان‌‌آور و مخرّب است و هرگاه خود را به گناهی آلوده می‌كنند تمام تقصیر را به عهده فطرت خویش می‌گذارند كه چرا اصلاً خداوند به انسان نیروی شهوت داده است، لذا این غریزه خدادادی گاه مورد اتهام و مقصر اصلی معرفی می‌شود امّا آیا واقعیت همین است كه غریزة جنسی یك غریزه مخرّب است یا اینكه مانند سایر غرایز انسان مثل غریزه حبّ مال، غریزه حبّ فرزند براساس حكمت عطا شده است، دراین نوشتار اوّل به ماهیت غریزه جنسی یا شهوت می‌پردازیم و سپس راه كنترل و تعدیل شهوت را بررسی می‌كنیم.

همه می‌دانیم كه یكی از صفات برجسته پروردگار عالم عبارت از حكمت است یعنی هیچ كار بیهوده و بدون غرض و مقصود عقلایی از خداوند حكیم و دانا صادر نمی‌شود و هیچ مخلوقی هر چند كوچك بیهوده خلق نشده است، یكی از مخلوقات جهان هستی كه گل سرسبد آفرینش است و مُهر خلقت احسن به خود گرفته، عبارت از انسان است كه وقتی خداوند لباس هستی به انسان عطا كرد فرمود: «تبارك‌ الله احسن الخالقین». امتیاز انسان بر سایر موجودات به خاطر گوهر گرانقدر عقل است كه به عنوان حجّت و رهبر باطنی معرّفی شده است و حیات معنوی و ملكوتی انسان در سایه عقل و خرد او سامان می‌پذیرد كه به عنوان بُعد معنوی مطرح است امّا انسان یك بُعد دیگری دارد كه نقطه اشتراك او با سایر حیوانات است كه به آن بُعد مادّی و جسمی می‌گویند بُعد مادی عبارت از جسم و اعضاء و جوارح اوست كه بر اساس غرایز درونی پی‌ریزی شده است مانند غریزة جنسی كه همان شهوت جنسی نام دارد یا شهوت شكم، كه هر كدام به نوعی سبب بقاء حیات‌اند اگر شهوت شكم نباشد انسان به دنبال تغذیه و خوراك نمی‌رود آب نمی‌خورد، نمی‌خوابد و… در نتیجه خود را نابود می‌كند، بنابراین وجود غرایز خدادادی كه امر فطری است مایه بقاء و دوام حیات بشری است، آنچه مهمّ است اینكه تمام غرایز موجود در انسان باید تحت كنترل عقل او باشد تا مقدّمه رسیدن به كمال آدمی گردد، اگر غرایز انسانی بر اساس عقل و دین ارضاء و اشباع گردد نه تنها ویرانگر نیست بلكه نردبان رشد و ترقی نیز خواهد بود نكته‌ای كه مهمّ است اینكه، خداوند متعال نه سركوبی غرایز را مجاز می‌داند و نه آزاد و رها گذاردن آن را اجازه داده است زیرا اوّلی بر خلاف فطرت است و دوّمی موجب هلاكت او خواهد شد راه سوم كه راه معقول و مشروع می‌باشد عبارت از كنترل و تعدیل و ارضای شرعی است، اسلام معتقد است كه غریزه جنسی اگر طبق دستور الهی ارضا شود موجب بقاء نسل و حیات انسانی می‌شود و یگانه راه مشروع و معقول و منطبق با فطرت برای ارضای غریزه جنسی عبارت از ازدواج می‌باشد.

به همین جهت پیامبر اكرم(ص) بیشترین ترغیب را به ازدواج نموده است تا جایی كه می‌فرماید: از امّت من نیست كسی كه از ازدواج روی گردان باشد. ازدواج مانند دژی مستحكم است كه دین و ارزشهای اخلاقی را حفظ می‌كند، فرار از ازدواج از نظر اسلام به قدری زیانبار است كه پیامبر اكرم(ص) در سخنی تكان دهنده می‌فرماید: اكثر اهل آتش‌ انسانهای مجرد هستند (یعنی كسانی كه می‌توانستند ازدواج كنند لكن طفره رفتند).

نكتة مهمی كه نباید از آن غفلت نمود سفارش قرآن كریم به امر ازدواج است كه می‌فرماید: «: وَأَنكِحُوا الْأَیامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن یكُونُوا فُقَرَاء یغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ؛ ازدواج كنید… و از فقر و نداری نترسید كه خداوند آن را جبران كرده و شما را بی‌نیاز می‌كند).

امّا سؤال این است كسانی كه شرائط ازدواج ندارند چگونه شهوت خود را كنترل كنند.

دو راه برای كنترل شهوت و غریزه جنسی پیشنهاد می‌شود:

۱- راه علمی: با تأمل در آیات قرآن و احادیث اسلامی و تاریخ گذشته بشر تا امروز می‌بینیم آزاد و رها كردن غریزه جنسی، بزرگترین خطر سقوط اخلاق و فضلیت فردی و اجتماعی است، هر فرد و جامعه‌ای كه مهار نفس خویش را به طوفان شهوترانی و هوی و هوسبازی سپرد در حقیقت به سمت قتلگاه فضیلتها و ارزشهای انسانی رفته است، چه بسا افرادی كه خود را اسیر لحظه‌ای ارضای شهوت از راه ناصحیح كردند و جامة ذلت و رذالت پوشیدند خداوند حكیم در قرآن می‌فرماید: «و یریدالذین یتّبعون الشهوات ان تمیلوا میلاً عظیماً؛ و آنان كه از شهوات پیروی می‌كنند می‌خواهند شما [در روابط جنسی از حدود و مقررات حق] به انحراف بزرگی دچار شوید.

انبیاء كه مربّیان حقیقی و طبیبان واقعی جامعه بشریت هستند پیروی از شهوت را بزرگترین عامل سقوط انسان می‌دانند: پیامبر اكرم(ص) در این زمینه می‌فرماید: «اعدی عدوك نفسك التی بین جنبیك؛ بدترین دشمن تو، شهوت تو است». یعنی وقتی ارضای شهوت خارج از چارچوب دستورات دین باشد انسان را به فضاحت و رسوائی می‌كشاند، چنانكه پیامبر اكرم(ص) در كلامی دیگر فرمودند: «ربّ شهوه ساعه تورث حزناً طویلاً؛ چه بسیار شهواتی كه مدتی كوتاه دارد لكن پشیمانی بسیار طولانی دارد». امیرمؤمنان كه سرحلقه پرهیزگاران و از پیشگامان و سرداران مبارزه با هوای نفس است آسایش و آرامش جسمی و روحی انسان را مرهون ترك شهوات می‌داند و می‌فرماید: «با هوای نفس مخالفت كن تا سالم بمانی» بدون تردید پیروی از شهوت، انسان را به بردگی می‌كشاند و او را اسیر بی‌قید و شرط هوی و هوس می‌سازد. چنانكه حضرت علی(ع) می‌فرماید: «عبد الشهوه أذل من عبدالرِّق؛ بندة شهوت ذلیل‌تر و پست‌تر از بردگی دیگران است» و آیا عار و ننگ نیست انسانی كه موجود برتر عالم هستی است به واسطه شكم خود یا راه انداختن شهوت خویش، این قدر ذلّت و خواری به خود راه دهد.

اصولاً كسانی كه دارای شخصیت و روح بزرگواری هستند هیچگاه به زیر یوق رذالت شهوات و خواهشهای نفسانی نمی‌روند: «مَن كرمت علیه نفسه هانت علیه شهواته؛ كسی كه دارای كرامت و بزرگواری نفس باشد، شهوات در نظر او پست است».چه بسیار جوانان متدین و با فضیلتی كه گوهر عفّت خویش حفظ كردند و شهوت خود را زندانی نمودند و چون یوسف، عزیز مصر وجود خود شدند و چون ستاره‌ای بر آسمان انسانیت درخشیدند. و متأسفانه برخی نیز خواسته یا ناخواسته اختیار خود را به دست زیاده‌خواهی‌های نفس سركش و شهوت بی‌قید و بند سپردند و چه جنایتها كه مرتكب نشدند چه پرده‌های عفّت را كه ندریدند چه دختر و پسرهای پاكدامن را كه به مسلخ فضلیت‌كُشی نسپردند، و در پایان سرافكنده و شرمسار بدون هیچ بهره‌ای از عمر و هستی خویش به ورطة نابودی رفتند، آری راه اول برای كنترل شهوت این است كه انسان از نیروی عقل و تاریخ گذشتگان كمك بگیرد و به سفارش مربیان و دلسوزان حقیقی انسان یعنی قرآن و انبیا و ائمه معصوم(ع) توجه كند تا از پی‌آمدهای خانمانسوز هوسرانی و شهوت‌پرستی مطلّع گردد تا خود را اسیر دام خطرناك آن نسازد.

۲- راه عملی است، یعنی باید در عمل كوشید كه نیروی شهوت را كنترل نمود و آن را مهار كرد، در اینجا علمای اخلاق دستوراتی داده‌اند كه مهمترین آن عبارت از:

۱- روزه گرفتن برای كسی كه قدرت دارد كه حداقّل هفته‌ای دو روز (دوشنبه و پنجشنبه) روزه بگیرد كه فوق‌العاده از نظر جسمی و روحی مؤثر است.

۲- از نماز كمك بگیرد كه این سفارش قرآن است «استعینوا بالصبر والصلوه»

۳- امّا از نظر فیزیكی باید از تماشای فیلمها و صحنه‌هایی كه مهیج و محرك غریزه جنسی است اجتناب كند.

۴-از رفاقت با كسانی كه به اخلاق و ارزشهای انسانی پایبند نیستند فاصله بگیرد.

۵-به تفریحات و سرگرمیهای مفید مانند ورزش و كارهای هنری مفید روی بیاورد و اوقات خود را با برنامه‌ریزی صحیح پر كند.

۶- از بیكاری و بطالت كه دام شیطان و وسوسه‌های خطرناك نفسانی است بپرهیزد،

۷-با انسانهای مؤمن و آراسته به اخلاق اسلامی رفاقت برقرار كند.

۸- از حضور در مجالس مذهبی و نماز جماعت در مسجد دریغ نكند.

خود انصاف دهید و قضاوت كنید آیا سزاوار است به خاطر چند لحظه لذّت كاذب، اسباب خشم و غضب الهی را فراهم سازید، آیا توانسته‌اید شكر اندكی از نعمتهای بی‌حد و حصر خدای مهربان را ادا كنید تا آنگاه نوبت به گناه و نافرمانی او برسد؟ آیا سزاوار است برای چند لحظه لذت‌جویی حرام،‌ ندامت و پشیمانی و عذاب وجدانی همیشگی فراهم ساخت؟

جالب اینجا است که اکثر جوانان اقرار و اعتراف می کنند که اسلام راههای خوبی را برای ارضاء شهوت از راه حلال گذاشته است که بهترین آن همان ازدواج دائم است ولی فورا و بلا فاصله می فرمایند ما شرایط ازدواج دائم را نداریم. به نظر ما تمام مشکلات جوانان از همین جمله و از همین عذر و بهانه شروع می شود چرا که اسلام راه را نشان داده ولی ما هستیم که برای خود مشکل درست می کنیم و خویشتن را در قید و بند برنامه ها و سنت هایی رایج زندانی می کنیم و تازه چنین مشکلاتی را هم باز خود ما بوجود آورده ایم نه برنامه های دینی اگر مشکلات اقتصادی داریم مربوط به برنامه ریزی های غلط مسئولین کشور ما می باشد، اگر مشکلات روحی داریم مربوط به برداشت های ناصحیح خانواده و والدین ما می باشد اگر ترس و واهمه از ازدواج داریم مربوط به عدم اعتماد و عدم توکل خود ما نسبت به خداوند یکتا می باشد که با صراحت کامل به ما وعده وسعت در رزق و روزی و ایجاد محبت داده است و این مطلب منطقی نیست که مشکلات شخصی، خانوادگی، محیطی و اجتماعی و کشوری و غیره و غیره را بر پیشانی دین و گرده مذهب بار کنیم و بقول شاعر:اسلام به ذات خود ندارد عیبی هر عیب که هست از مسلمانی ما ست.

و اگر هر جوانی سعی کند با این مشکلات مبارزه کند و با توکل و اعتماد بر خدا چتر ازدواج دائم را بر سر خود و همسرش بگستراند باید مطمئن باشد که آینده‌ای بسیار درخشان در دنیا و سعادت ابدی در آخرت در انتظار اوست.