روزه‌داری در مسیحیت از گذشته تا حال
روزه‌داری مختص مسلمانان نیست و در مسیحیت نیز به‌ویژه در ایام جشن‌ها و رویدادهای خاص، روزه‌داری به عنوان یک سنت مطرح است. مهم‌ترین روزه در مسیحیت، روزه بزرگ است که از چهارشنبه خاکستر آغاز و تا روز عید پاک ادامه می‌یابد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، روزه‌داری فراتر از یک سنت در اسلام، در دل مسیحیت نیز جایگاهی ویژه دارد. با نگاهی به تاریخ روزه‌داری در این دین، می‌توان به تفاوت‌ها و شباهت‌های آن با روزه‌داری اسلامی پی برد.
بنابر روایت خبرگزاری حوزه، روزه‌داری و پرهیز از خوردن و آشامیدن، مختص مسلمانان نیست و در کتاب مقدس کنونی مسیحیان نیز این حکم وجود دارد. «عیسی در آن زمان، برای مدت چهل شبانه روز روزه گرفت. پس در آخر بسیار گرسنه شد.»[۱]
روزه در مسیحیت بنابر دستورالعمل هر کلیسایی، زمان و نوع متفاوتی دارد. مهم‌ترین روزه در مسیحیت، روزه‌ی بزرگ است و مدت آن ۴۰ روز است که از چهارشنبه‌ی خاکستر شروع شده و تا روز عید پاک مسیحیت ادامه دارد.
این حکم شرعی، از گذشته تا امروز دچار تغییراتی شده است. در ابتدا مسیحیان روزهای چهارشنبه و جمعه هر هفته را روزه می‌گرفتند که شامل خودداری از خوردن غذاها به ویژه گوشت بود ولی اکنون روزه‌داری در میان مسیحیان معمولا پرهیز از خوردن گوشت، لبنیات و تخم مرغ است.[۲]
پی نوشت ها:
۱. ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، متی ۴: ۲
۲. ر. ک: مسیحیت شناسی تحلیلی، محمد کاشانی، ص ۵۳۶
منبع: پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب